Donderdag 11 augustus.
Het is koud en somber als we om 9.00 uur vertrekken maar al snel wordt het warmer.
Het rijdt vlot zodat we al om 10.15 uur bij Hearst Castle zijn. Veel te vroeg want onze rondleiding, die we thuis via internet al geboekt hebben, begint pas om 11.30 uur. We moeten die tijd dus nog een beetje zien door te brengen en dat lukt wel met lezen, rondlopen en mensen kijken.
De rondleiding begint met een busrit, want het huis ligt boven op een berg, ongeveer tien kilometer landinwaarts.
Daarboven is natuurlijk totaal geen mist, integendeel, het is er bloedheet.
Hearst Castle bestaat uit een aantal gebouwen met zwembaden, veel antiek, kunstvoorwerpen, oude plafonds, beelden etc. die door krantenmagnaat William Randolph Hearst, de grootvader van de bekende Patricia, uit Europa zijn gehaald. Een heel bonte verzameling, maar heel apart.
Na dit bezoek vervolgen we onze tocht langs het mooiste deel van de kustweg.
Vier mijl ten noorden van Hearst Castle bij Piedras Blancas zien we zee-olifanten op het strand en in het water. Het zijn enorme dieren, vooral als je ze van zo dichtbij ziet.
Het is een prachtige, heel bochtige weg en bij veel uitzichtspunten zetten we de auto even 
op een parkeerplaats om rustig rond te kijken bij de ruige kust.
Wat hebben we genoten van deze fijne auto, vooral de ruimte was echt ideaal.
Hier is het behoorlijk koud door de wind en de mist, die gelukkig niet zo heel dicht is. Het kan namelijk veel erger zijn dan dit, heb ik wel gelezen, en dan heb je natuurlijk helemaal geen uitzichten. Wij kunnen in ieder geval nog behoorlijk ver langs de kustlijn kijken.
We zien hier veel Californian Brown Pelicans vliegen.
Bij Ragged Point nuttigen we een snelle hap en we vervolgen de rit zodat we uiteindelijk om 18.00 uur kunnen inchecken in het Casa Munras Garden Hotel in Monterey.
We kunnen vanuit het hotel lopend naar Fisherman’s Wharf, een toeristisch, maar gezellig straatje met veel winkeltjes, restaurantjes en een haventje.
We kunnen er hier natuurlijk niet om heen om in een visrestaurant te eten en we komen terecht bij Rappa’s Seafood Restaurant, dat ook de kinderen iets lekkers te bieden heeft; zij zijn nu eenmaal niet zo gek op vis.
Bij alle restaurants waar je langs loopt wordt je gevraagd om te proeven van de Clam Chowder, een soort mosselsoep, maar meer dan dat ene hapje hoeven wij er niet van.
Je kunt het overal kopen, vaak opgediend in een kom van Sourdough Bread, het specifieke Californische brood.
Het stikt hier overigens van de zeehonden, zeeleeuwen en zee-otters. D
ie laatsten zwemmen zo grappig op hun rug door de haven.
Wij kijken ook meteen maar naar de mogelijkheden om een Whale Watching Tour te doen morgen. Er zitten heel wat bedrijfjes en we zien dat er om 10 uur (Whale Watching Adventures) in ieder geval een mogelijkheid is. Op dit moment is dat kantoortje gesloten en we besluiten het morgen maar gewoon te proberen.
Op de terugweg naar het hotel nog even langs de Starbucks en de Safeway en dan zit de dag er weer op. En wat nog erger is: ook de vakantie zit er bijna op. We halen nu de spullen weer uit het ‘ruim’ van de auto om alles weer in de koffer en de tassen te stoppen, want het is de bedoeling om morgen, als we in SF aankomen, meteen de auto terug te brengen naar Alamo.
Vandaag gereden: 148 mijl = 237 km.
Verenigde Staten 2005 